Z zawodu jest logistykiem, pracuje jako analityk, spełnia się również w macierzyństwie. Mimo ścisłego umysłu posiada duszę artysty. Do Teatru Droga przyciągnął ją spektakl „Zraniony Pasterz”, który obejrzała w 2001 r. W zespole miała kilku znajomych, którzy wciągnęli ją na próby Teatru. Zadebiutowała jeszcze w tym samym roku w tymże spektaklu.

Można ją było zobaczyć również w „Dokończ mnie, czyli aha…” , gdzie zagrała Kaczkę Płaczkę; „Weronika postanawia żyć” jako Siostrę Małgorzatę; „Tryptyku Rzymskim” oraz „Pieśni o Bogu ukrytym”, gdzie recytowała poezję Jana Pawła II; „Jesteś wyjątkowy” w roli Warkoczykowej; „Golgota”, której sama była pomysłodawcą i twórcą; w programie „Światłość”; „Kto poślubi naszego Skarbeczka?” oraz „Słowo i słówko”.

Obdarzona nie tylko talentem aktorskim, ale i muzycznym – przez kilka lat była związana z Inicjatywą Poznańskich Muzyków Bogu Jedynemu Chwała. W Teatrze pełniła także funkcję reżysera („Zraniony Pasterz”, „Golgota”, „Słowo i słówko”), próbowała swoich sił również przy adaptacji scenicznej tekstu w przypadku „Emanuela”. Jest członkiem Grupy Organizacyjnej Teatru. Z wielką wiarą i zaangażowaniem dba o sferę duchową wspólnoty Teatru, organizując comiesięczne spotkania modlitewne i coroczne rekolekcje.

Niewielka, ale o wielkim sercu! Zawsze spokojna i opanowana, pełna refleksji. Interesuje się także psychologią oraz bardziej zawodowo analizą procesów. Z zafascynowaniem zgłębia wiarę. Lubi śpiewać i grać na pianinie. Dużo radości czerpie ze spotkań z przyjaciółmi. Nie gardzi dobrą książką.

Teatr jest dla niej wspólnotą i drugą rodziną, miejscem, w którym rozwija swoje talenty, które pozwala jej obcować z „cudowną sztuką, głębokim słowem i poruszającą muzyką”. To także źródło żywych i trwałych relacji…